Polecimy na Trytona?

Amerykańska Agencja Kosmiczna NASA zaproponowała przeprowadzenie misji na Trytona, największy księżyc Naptuna. Na tym globie, pod grubą warstwą lodu, mogą znajdować się wodne oceany a w nich życie.

Tryton jest jednym z najmniej zbadanych globów Układu Słonecznego. W zasadzie mamy jego zdjęcia tylko dzięki misji Voyager2. Widać na nich lodowy świat, który jest… aktywny geologicznie. Sonda odkryła bowiem, że na księżycu funkcjonują kriowulkany (lodowe gejzery). Zdjęcia o których mowa zostały jednak zrobione 30 lat temu (w 1989 roku) przez urządzenie zaprojektowane i wybudowane prawie 50 lat temu. Najwyższy więc czas na zaktualizowanie danych, które mamy.

Kilka dni temu przedstawiciele NASA, na specjalnie zwołanej konferencji prasowej, zaproponowali wysłanie na Trytona niewielkiej (i co podkreślano – taniej) sondy, która zbadałaby niektóre parametry księżyca. Wśród nich możliwość istnienia na Trytonie (a w zasadzie pod jego powierzchnią) prostego, bakteryjnego życia.

Z powodu zestalonego azotu i dwutlenku węgla, Tryton jest bardzo jasny (odbija bardzo dużo światła słonecznego) i… wygląda jak melon. Przynajmniej na niektórych obszarach. Oprócz nich, powierzchnia księżyca poprzecinana jest głębokimi i długimi na setki kilometrów bruzdami. Księżyc jest aktywny geologicznie (a to w Układzie Słonecznym ewenement) i to właśnie z powodu tej aktywności powstają wspomniane bruzdy. A także lodowe wulkany. Tryton jest największym księżycem Neptuna, ale licząc od powierzchni planety, jest dopiero ósmy w kolejności. Co ciekawe, jest jedynym – z tych dużych – księżycem w naszym układzie, który porusza się ruchem wstecznym. Innymi słowy, obraca się w przeciwnym kierunku do kierunku obrotu planety. To znaczy, że Tryton nie powstawał razem z Neptunem, tylko został przez niego grawitacyjnie przechwycony później. Nie dość, że Tryton nie powstał razem ze swoją planetą, najpewniej, Neptun go „przeżyje”. Tryton powoli zbliża się do powierzchni planety i za od 1,5 do 3,5 mld lat zderzy się z nią. Księżyc w 25 proc. składa się z wody, a w pozostałych 75 proc. z materiału skalnego. W chwili zderzenia rozsypie się jak potłuczona szyba na wiele małych kawałków, tworząc wokół Neptuna pierścienie podobne do tych, które posiada np. Saturn.

Tryton jest jednym z najzimniejszych miejsc Układu Słonecznego. Co do wielkości, w zasadzie nie różni się od Plutona i jest tylko trochę mniejszy od naszego Księżyca. Wokół Neptuna porusza się w podobnej odległości co Księżyc od Ziemi. Ze zdjęć wykonanych przez sondę Voyager2 wynika, że pióropusze lodowych kawałków, płynnego azotu i metanu wyrzucane są na wysokość nawet 8 km ponad powierzchnię księżyca. Z tych lodowych erupcji pochodzą także gazy (metan, amoniak i dwutlenek węgla), które tworzą bardzo rzadką atmosferę. Jej skład bardzo różni się w zależności od pory roku. A te na Trytonie zmieniają się jednak dość rzadko, bo co kilkadziesiąt ziemskich lat.